Dom dziecka nr 1 w Łodzi w centralnej Polsce od dawna nie widział wielu mieszkańców. Pod koniec lutego mieszkało tu tylko kilkoro polskich dzieci, zajmując pokoje na drugim piętrze. Ale od początku marca na parterze i pierwszym piętrze mieszka 41 młodych Ukraińców. Pochodzą z dwóch sierocińców w zachodnioukraińskim mieście Koval.

Po południu ukraińskie dzieci jeżdżą po podwórku na rowerach i małych hulajnogach. Piosenka często wychodzi z okna na pierwszym piętrze, a kiedy słychać głos Kruka, na dziedzińcu robi się cicho. „Poszedłem do szkoły muzycznej przez pięć lat. Po tym roku szkolnym, czyli po dziewiątej klasie szkoły podstawowej, zacząłem przygotowywać się do posiadania w przyszłości własnego chóru kościelnego. , „Mówi 14-letni DW.

Wojna na razie zniszczyła jej marzenia. Kira ma nadzieję, że wkrótce wróci do domu i będzie mógł rozpocząć treningi w swoim kraju. Ale w tej chwili ważne jest, aby opanować nowe życie codzienne.

Ucieczka przed wojną

Jeden ze starszych członków grupy Kira i jego nauczycielka Kalina Jovic jest wystarczająco duża, aby opiekować się małymi dziećmi. Oboje radzą sobie z pewnością siebie, gdy decydują się na rozpoczęcie zabawy. „Często mieliśmy alarmy o nalotach i co dwie godziny musieliśmy schodzić w nocy do piwnicy. Spać w piwnicy” – powiedział 50-letni Jovic.

Kraw (14) wraz z siostrą Tariną (8) została eksmitowana z domu dziecka w Kowlu na Ukrainie.

Ale po dwóch nocach spędzonych w piwnicy zgodził się na ewakuację domu dziecka ukraińskiego Ministerstwa Polityki Społecznej, żeby zawyły syreny i dzieci nie mogły spać. Zabrał też ze sobą swojego 6-letniego wnuka Artemidę, ponieważ jego córka jest w wojsku, podobnie jak jego brat. Galina nadzoruje teraz grupę 20 dzieci w wieku od 3 do 16 lat w Łodzi. Druga grupa składa się z 21 niepełnosprawnych dzieci, które pochodzą z innego domu w rejonie Koval.

Organizacje pozarządowe są szybsze niż urzędnicy

Organizatorem schroniska jest Happy Kids, organizacja wolontariacka, która od 20 lat opiekuje się osieroconymi dziećmi i rodzinami zastępczymi w Polsce. Jest również dobrze połączona z Ukrainą. „Na początku wojny byliśmy w kontakcie z naszymi ukraińskimi sojusznikami i władzami ukraińskimi. Do tej pory ewakuowaliśmy łącznie 1500 ukraińskich dzieci do dziesięciu różnych miejsc w Polsce” – powiedział DW Przemysławowi Macholakowi z „Happy Kids”. .

Dom Dziecka nr w Łodzi. W 1 stary autobus został zamieniony na plac zabaw

„Kiedy rozwinie się ta tragiczna sytuacja, będzie więcej dzieci tracących rodziców w tej wojnie. Tym sierotom wojennym postaramy się pomóc” – mówi Isabella Kardachinska z Happy Kids.

Jako schronienie dla biegaczy dla dzieci

Reforma likwidacji byłych domów dziecka dla dorosłych w Polsce trwa już od jakiegoś czasu. W ostatnich latach blisko 80 proc. dzieci zostało przekazanych rodzinom zastępczym. Dlatego jest wiele wolnych miejsc w sierocińcach, które są teraz dostępne dla ukraińskich dzieci. „Od 20 lat walczymy o wykorzenienie tych molochów. Uwielbiamy puste sierocińce. Teraz, gdy są uzupełniane, to żart historii, ale na szczęście teraz służą dobrej sprawie” – mówi Kardaczyńska.

Dawny „Dzieci Moloch”: Numer domu dziecka w Łodzi. 1

Tymczasem pracują nie tylko organizacje pozarządowe, ale także polscy urzędnicy. Od połowy marca wszystkie dzieci przebywające w ukraińskich domach dziecka i sierocińcach muszą być rejestrowane w utworzonym w tym celu ośrodku rejestracji w Stalowej Woli, 150 km od granicy z Ukrainą. Stamtąd trafiają do dawnych domów dziecka, ale także do wygodnych domów. W ten sposób do Polski trafiło ponad 4 tys. z około 90 tys. ukraińskich dzieci objętych opieką. Ponieważ większość z nich przekroczyła granicę bez opiekunów prawnych, na mocy ustawy z marca 2022 r. powstał nowy podmiot o nazwie „Opiekun Tymczasowy”. Polskie sądy zobowiązane są w ciągu trzech dni orzec w sprawie tymczasowego opiekuna.

Dzieci w szoku wojennym

Powrót na numer domu dziecka w Łodzi. W 1. Lekcje prowadzone są teraz w języku ukraińskim. Dzieci w wieku szkolnym chodzą do polskiej szkoły, ale wychowawczyni Kalina Jovic pilnuje, by nie opuszczały całkowicie ukraińskiego systemu szkolnego. Podobnie jak pozostali Ukraińcy tutaj, wkrótce wróci do domu. Ponadto wyjaśnia, że ​​ważna jest codzienna rutyna łagodzenia wojennej traumy wywołanej przez jego oskarżenia.

Dom Dziecka nr w Łodzi. Ukraińskie dzieci w 1

„Najważniejszą rzeczą jest powiedzenie dzieciom prawdy. Wyczuwają nasz niepokój i napięcie. Jeśli coś ukrywasz, czują się oszukane. Nigdy ci tego nie wybaczą” – powiedział Jovik. Mimo to, kiedy wyjeżdżał, nie powiedział swoim małym zwolennikom o wojnie, ale powiedział, że jadą na wakacje, aby poznać nowych przyjaciół. Teraz dzieci szykują się do powrotu: „Na przykład mówimy, że jest piękniejszy niż wcześniej i robimy to w zabawny sposób”.

Modlić się o pokój

Jednak dla starszych dzieci, takich jak Kraw, głównym tematem jest wojna. – To, co dzieje się teraz na Ukrainie, jest przerażające. Rosjanie… nie mam słów na to, co robią. Strzelali i zabijali małe dzieci – mówi ze łzami w oczach. Codziennie śpiewa i modli się o pokój. Kiedy z jej pokoju słychać psalm z Ewangelii Mateusza, na cichym chodniku zapada cisza: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”. Kira jest przekonany, że Ukraina wygra: „Przetrwamy wszystkie wojny. Jesteśmy pokojowymi ludźmi. To nie my rozpoczęliśmy tę wojnę”.