Dennis Melzer raporty z Allianz Arena

Po wczesnym odejściu rozczarowanie było tak wielkie, że trener Julian Nagelsmann nie był w stanie wyrazić w słowach tego, przez co przeszedł wcześniej na konferencji prasowej. Było kilka powodów, dla których ambitny rekordzista Niemiec ostatecznie nie pokonał słabszego.

Goście z Hiszpanii, którzy w pierwszym meczu błyszczeli olśniewająco, ograniczyli się niemal wyłącznie do defensywy w Monachium. Chociaż FCB kontrolowało wydarzenia przez cały sezon, ciężki atak regularnie trafiał w mur Villarreal. Kingsley Coman zdołał jedynie kilkakrotnie zarysować pęknięcia w stabilnej żółtej łodzi podwodnej.

Pojawiły się trzy rzeczy.

1.) Fatalna zmiana, która rodzi pytania

Kiedy większość publiczności przygotowywała się już do przedłużenia, FC Villarreal, który do tej pory był całkowicie uwięziony, uderzył chłodno. Znikąd Gerard Moreno przekroczył linię obrony Monachium, która do tej pory mocno broniła, i położył piłkę przed rezerwowy Samu Chukwueze, który po prostu musiał wbić piłkę do bramki (88). .

Alphonso Davies staje się smutnym i mimowolnym bohaterem tej konkretnej sceny. Kanadyjczyk, który został zatrzymany przez 99 sekund na korzyść Hernandeza, najpierw odwołał potencjalną pozycję spaloną, a potem nie był w stanie dogonić go i interweniować.

Oczywiście po meczu pojawiło się wielkie pytanie, dlaczego Nagelsmann zdecydował się zdjąć z boiska pewnego pewnego Francuza i zastąpić go bardziej ofensywnym Davisem. „Zmiana nie była dobrowolna – Loki doznał kontuzji” – trener Bayernu odpoczywa na konferencji prasowej z żagli wszystkich punktów ataku.

Stał przed decyzją o sprowadzeniu Davisa lub Tanguy Nyanzu. Ostatecznie preferowano silnego Kanadyjczyka, ponieważ trener Villarreal Unai Emery sprowadził szybkiego zawodnika w Chukwueze.

Jednak: w momencie zmiany Hernandez niekoniecznie sprawiał wrażenie, że nie będzie w stanie zagrać pozostałych trzech minut. Były obrońca Atlético nigdy nie miał problemów z ofensywną drużyną Villarreal, nawet pozwolił sobie na samodzielne kontynuowanie awansu.

Jeśli Hernandez rzeczywiście dozna poważnej kontuzji, nie można winić Nagelsmanna. Tuż przed usunięciem 26-latek wyglądał na całkowicie wysportowanego. Jego wytrwałość i agresywność w ostatnich posunięciach meczu mogła przynieść korzyść Bayernowi.

Davis był również realną opcją w godzinach nadliczbowych.

2.) Tylko agresywny artysta przekonuje

Zwłaszcza w pierwszej rundzie utalentowany kwintet wszedł z niewielką ilością. W końcu Koeman złapał pożyteczny dzień i wiedział, jak przekonać.

Jednak: Bayern uciekł się do schematu, który zawsze był taki sam: piłka na skrzydle, powolne podania i dośrodkowania z połowy pola, które z wdzięczności wykonali z pola karnego defensywni giganci Villarreal.

W pierwszych chwilach po zmianie drużyny w meczu ofensywnym w Monachium panowała duża elastyczność. Piłki były atakowane wyżej, było więcej ruchu i nawet Leroy Sane, który w pierwszych 45 minutach zawsze szukał drogi do środka, aby pokazać swoją silną lewą nogą, zdołał dryblować z powrotem do linii bazowej i zapewnił idealne Dayot Opicano ( 50.)

Tymczasem Kingsley Coman, najlepszy artysta ofensywny Bayernu Monachium, uporządkował swojego przeciwnika Juana Foytha, wielokrotnie wygrywając dryble, a tym samym stanowił największe zagrożenie w grze ofensywnej. Francuz, który częściowo odpowiadał za prowadzenie wygrywając piłkę przed prowadzeniem 1:0, stoczył 17 masywnych pojedynków i wygrał ponad połowę (58,8%).

Jednak obiecujące kampanie singli regularnie kończyły się fiaskiem, ponieważ jego koledzy z drużyny rzadko się skupiali. Zarówno Muller, jak i Lewandowski byli w dobrych rękach z silną fizycznie linią defensywy Villarreal i z wyjątkiem 1-0, w którym doszło do koprodukcji między nimi, byli nieskuteczni.

3.) Żółta łódź podwodna Villarreal Park

Długo po tym, jak piłkarze Bayernu zniknęli w szatni, żółty tłum wiwatował na boisku, a kibice, którzy z nimi podróżowali, śpiewali swoje piosenki w klasie wyższej. Bezgraniczna ekstaza dla słabszego, który pokonał największego kandydata.

Nie trwało to długo w środową noc, Bayern zachowywał się zbyt duży, a Hiszpanie zbyt nieszkodliwi. W przeciwieństwie do pierwszego meczu, wydaje się, że Emery nakazał swojej drużynie całkowicie odizolować się i rozpuścić początkowy skład tylko wtedy, gdy jest szansa.

„Jeśli przeciwnik będzie bronił się ośmioma zawodnikami w polu karnym, będzie trudno” – powiedział później Nagelsmann. Nie jest łatwo „wpaść w nurt”, gdy jako silna drużyna mierzysz się z przeciwnikiem, który koncentruje się tylko na obronie.

Na koniec trzeba wspomnieć, że taktyka muru Emery’ego była właściwym posunięciem. Stanie w miejscu przez 88 minut, granie na zwłokę, a następnie stygnięcie w kluczowym momencie było dokładnie tym, co wyobrażał sobie Emery.

Patrząc na krytykę Kahna, Emery powiedział: „Jeśli wątpiłeś w naszą taktykę, musiał zapomnieć o naszym pierwszym meczu. Zaskoczyliśmy ich”. Z pewnością się w tym nie mylił. Zaparkowana łódź podwodna jest trudna do zatopienia.