iW tych dniach wspólnie świętujemy 30. rocznicę odzyskania przez Ukrainę niepodległości w Kijowie. Trzy dekady temu Polska, która utorowała drogę do reform w regionie, i Ukraina, która dążyła do niepodległości, znajdowały się na różnych pozycjach startowych, ale oba kraje mają wspólny cel.
Chcieliśmy przywrócić należne nam miejsce w europejskiej rodzinie wolnych narodów. Polska była pierwszym krajem na świecie, który uznał narodową niepodległość Ukrainy. Ta decyzja stała się podstawą do umocnienia naszej przyjaźni. Ponad 90 milionów Ukraińców i Polaków stanęło obok siebie jako wolne i suwerenne narody.
Z różnych przyczyn, często niezależnych od nas, dynamika reintegracji Polski i Ukrainy z rodziną europejską nabiera innego tempa. Warszawa od 30 lat zawsze postrzegała Kijów jako swojego przyszłego partnera i sojusznika w Unii Europejskiej i NATO. Największą siłą integracji europejskiej jest rozwój wszystkich zaangażowanych.
Typowe zagrożenia bezpieczeństwa
Wielkie rozszerzenie Unii Europejskiej w 2004 roku przyniosło korzyści nie tylko krajom Europy Środkowej, ale także dotychczasowym członkom wspólnoty. Jesteśmy przekonani, że przyszłe członkostwo Ukrainy w Unii Europejskiej przyniesie korzyści nie tylko Ukrainie, ale także Polsce i innym państwom członkowskim. Europa nie znalazła się na Łabie. Na Odrze też to nie koniec. Sztuczne, historycznie absurdalne i niesprawiedliwe byłoby wznoszenie murów na froncie, gdzie Polska graniczy z Ukrainą.
Nasze kraje łączy wspólna percepcja zagrożeń w sferze bezpieczeństwa. Ale uważamy też, że tymczasowa okupacja Krymu i wojna na wschodzie Ukrainy naruszyły podstawowe zasady prawa międzynarodowego i podważyły fundamenty europejskiego systemu bezpieczeństwa. Te destrukcyjne działania Rosji są także źródłem nowych wyzwań militarno-politycznych na Morzu Czarnym w wyniku zniszczenia systemu bezpieczeństwa w regionie. Wyzwania wymagające wspólnych i skoordynowanych reakcji.
Ukraina nie tylko broni swojego kraju w obliczu zagrożeń dla życia swoich obywateli, ale także broni granic demokratycznych, cywilizowanych decyzji w całej Europie. Ta decyzja zapadła po straszliwych wojnach XX wieku, dzięki harmonii przyjaznego współistnienia narodów, która nigdy nie była widziana w historii świata i stale się rozwija. To logiczne, że Europejczycy bronią tej harmonii.
Z tego powodu Warszawa nie uznała nielegalnej lub de facto aneksji Krymu przez Rosję. Aby potwierdzić to mocne stanowisko, 23 sierpnia spotkamy się z innymi przywódcami wolnego świata w Kijowie na inauguracyjnym szczycie Platformy Krymskiej, nowego międzynarodowego mechanizmu zakończenia aneksji ukraińskiego półwyspu.
Przeciw Nord Stream 2. Budynek
Wyzwaniem dla bezpieczeństwa europejskiego są nie tylko siły stacjonujące w pobliżu naszych granic i na terenach czasowo anektowanych przez Ukrainę, ale także inne trudne do wykrycia działania Rosji, a mianowicie szerzenie dezinformacji, sabotażu i korupcji politycznej, mające na celu zniszczenie pokoju w Europie.
Dziś Polska i Ukraina nieustannie odmawiają budowy gazociągu Nord Stream 2, ponieważ pod pozorem rzekomego „projektu biznesowego” realizowany jest projekt czysto polityczny, który pozwoli Rosji zwiększyć presję na Ukrainę i wywołać nową falę agresji zacząć w naszym regionie.
Niedawna zapowiedź Niemiec i Stanów Zjednoczonych, która skutecznie da zielone światło dla zakończenia budowy gazociągu, podważa zaufanie naszych sojuszników i podważa bezpieczeństwo naszej części kontynentu. Musimy współpracować, aby zapewnić Europie również rzeczywistą ochronę przed rosyjską bronią gazową.
Nowe zagrożenia muszą motywować naszych sąsiadów do ściślejszej współpracy. Kontakty międzyludzkie pomagają zbliżyć nasze dwa kraje. Jako członek Unii Europejskiej i sąsiad Ukrainy Polska jest przykładem udanej transformacji i rozwoju gospodarczego społeczeństwa ukraińskiego.
Ukraińcy są w Polsce zawsze mile widziani, a język ukraiński często można usłyszeć na ulicach polskich miast. Coraz więcej polskich turystów odwiedza Ukrainę. Wzrastają relacje handlowe i inwestycyjne. Polska jest jednym z najważniejszych partnerów handlowych Ukrainy i największym rynkiem zbytu towarów ukraińskich w Unii Europejskiej.
Bliskie, wzajemne i szczere kontakty osobiste ułatwiają w miejscach pokonanie ciężkiego ciężaru wspólnej historii. Poznając się możemy przełamywać negatywne uprzedzenia i stereotypy, a nowe pokolenia odgrywają w tym ważną rolę.
wspólne dziedzictwo historyczne
Zdajemy sobie sprawę, że wiele kwestii historycznych jest wciąż przedmiotem różnych interpretacji i niekiedy bolesnych sporów. Dlatego konieczny jest otwarty i konstruktywny dialog między historykami, instytucjami rządowymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego. Ważną rolę odgrywa wymiana młodzieży między naszymi dwoma krajami.
Jednocześnie Polska i Ukraina – wraz z Litwą – rozwijają dialog w nowej formie, Trójkąt Lubelski. Ten nowy mechanizm współpracy trzech krajów europejskich – równych, wolnych i wolnych – odzwierciedla wspólną spuściznę historyczną ustanowioną przez naszych przodków w ramach Unii Lubelskiej. Jest to konkretny wyraz tego, że znaczenie naszej wspólnej historii może służyć także naszym wspólnym i konstruktywnym celom politycznym dzisiaj.
Analizując drogę, którą wspólnie przeszliśmy przez ostatnie 30 lat, przywołujemy doświadczenia dwóch innych wielkich krajów europejskich – Francji i Niemiec. Przez ponad pół wieku udało im się przezwyciężyć głębokie historyczne uprzedzenia, przewrócić karty bolesnej przeszłości i zbudować jeden z najbardziej stabilnych tandemów politycznych na świecie. Ten niezwykły postęp wymagał od ówczesnych rządów obu krajów osobistej odwagi i dalekowzroczności.
Ale kryje się za tym coś bardziej fundamentalnego: wgląd we wspólne interesy obu krajów, a zwłaszcza to, że długofalowa współpraca w kluczowych obszarach polityki, ekonomii i obronności jest niewątpliwie podstawą maksymalizacji wspólnego bezpieczeństwa.
Nasze kraje również budują od 30 lat partnerstwo strategiczne, oparte na solidnym fundamencie wspólnych interesów i tożsamości europejskiej. Dziś Ukraińcy i Polacy piszą nową wspólną historię sukcesu. Ten proces jest nieunikniony.
Prezydentem RP jest Andrzej Duda. Prezydentem Ukrainy jest Wołodymyr Selinsky.
