– Paul Berger plasuje Niemcy U-23 na ósmym miejscu w Mistrzostwach Europy w Kreuzwika / Polska o brązowy medal. Rozmawialiśmy z 23-latkiem o jego celach na ten sezon, wielkim marzeniu Elite Eight i wadach sportowca wyczynowego.

Paul Burger wygląda bardzo komfortowo przez telefon. W tle ćwierkają ptaki, inaczej Przez słuchacza panuje spokojna cisza. Pierwsze wrażenie się nie myli. „Obecnie jestem z rodzicami w Tybindze, oczyszczam głowę i biorę głęboki oddech”. 22-latek niedawno świętował ogromny sukces ze swoją ósmą drużyną U23. Nawet jeśli wydawało mu się to obowiązkowym programem: „Brązowy medal był dla mnie najważniejszy”.

Jako rezerwowy już w Pucharze Świata

To, co na pierwszy rzut oka wydaje się całkowicie zdystansowane, jest w rzeczywistości tylko wynikiem miesięcy pracy. Ponieważ Burger miał świętować jeszcze większy sukces. Udział jako start w Mistrzostwach Świata U-23. „Niestety zostałem nominowany na zastępstwo” – mówi. I to na pewno ważny post, bo: „Ktoś zawsze może się zranić lub zachorować, a wtedy muszę od razu wskoczyć w łachmany”. Uczestniczył w szkoleniach stacjonarnych i był częścią zespołu. „Ale trenerzy, lekarze zespołu lub przełożeni skupiają się oczywiście na początku” – mówi Burger.

Kajakarstwo jako nowe odkrycie

Burger nie zawsze był bluźnierczy. Dopiero w wieku piętnastu lat wujek podpalił go. „Nie chcesz tego spróbować?”, mówi Burger. Początkowo było to hobby z burgerami, bez wielkich celów i planów.

Urodzony w Tybindze, ukończył szkołę średnią w 2017 roku, po czym przez kolejny rok został w domu, aby zdobyć licencję wioślarską. Hobby przerodziło się w pasję. Ale Burger naprawdę chciał studiować informatykę, więc przeniósł się do Erlangen, gdzie mieszka do dziś.

Równoważenie sportu wyczynowego i życia prywatnego

Zeszłoroczny burger U23 dobiega końca. Potem przyszłość sportu jest niepewna. Bo już niedługo za niego zostaną podjęte najważniejsze decyzje w jego karierze. Burger wydaje się być wszystkim albo niczym, kiedy mówi o swoich celach sportowych. Realistycznie, jest dla mnie jeden cel w sektorze elitarnym. Paryż 2024. Dzięki temu burger trafia na Igrzyska Olimpijskie. Uczestnictwo nie jest tam wykluczone. Ale poświęcenia, jakie musi ponieść, są ogromne.

Ciemna strona sportów wyczynowych

W niektórych klubach Ligi Narodowej piłkarz zarabia kilkaset euro. Czas potrzebny nie ma nic wspólnego z tym, co robi burger. „Szkolenie powinno trwać od 15 do 20 godzin” – mówi. Tak uważa jego trener, Ingo Euler. „Wiosłowanie jest bardzo intuicyjne i świadomie nic nie jest możliwe. Poza tym jest to bardzo stresujące ze względu na ruch całego ciała. Musisz więc dużo trenować, dużo i znowu dużo w wodzie” – mówi Euler.

Ta dysproporcja między wysiłkiem a dochodami, a także niepewność, czy uda mu się dotrzeć na ósme miejsce wśród elity w niemieckiej reprezentacji narodowej, pozostawia Burgerowi wątpliwości co do jego sportowej przyszłości. „Mniej niż 20 procent”, mówi, wskazując na swoje szanse na zajęcie ósmego miejsca wśród ciężko wypracowanych miejsc w Niemczech.

Przyszłość to przyszłość

Wysoce odblaskowy sportowy burger. Staje się jasne, kiedy z nim porozmawiasz. Nawet jeśli w jego głosie był smutek. Nie pozwala, aby nieprzemyślane i gorączkowe decyzje miały wpływ na jego sportową przyszłość. „Po prostu myślę z sezonu na sezon”, mówi. „Plany na 2022 r. nie działają w tej chwili, to nie są wakacje”. Choć początek treningów nadszedł już niedługo, on po prostu chce zdystansować się od sportu. „Aby wskoczyć na ósme miejsce, muszę przenieść się do bazy w Dortmundzie. Musiałem więc zrezygnować z Erlangen i na pierwszym miejscu postawić studia” – mówi.

Ciężka praca czy talent?

Ingo Euler odpowiada za szkolenie wioślarzy w Erlangen. Jako trzykrotny olimpijczyk jest w stanie ocenić, czy zawodnik wskoczy na szczyt, czy nie. Ale nie chce robić takiej przepowiedni w Burger, jak mówi Euler: „Paul jest bardzo miłą i uprzejmą osobą, która naciska na niego za to”. Sam Burger musi decydować o wszystkim, co ma związek z jego sportową przyszłością.

Wioślarstwo staje się sportem zespołowym na dwuosobowej łodzi. Z tyłu ważna jest praca zespołowa i koordynacja – sternik w Strzelcu ma to wszystko na widoku. Burger (trzeci od lewej) siedzi w „maszynowni” łodzi i jest główną siłą napędową.

© Paul Burger, N

„Talent tam jest”, mówi Euler. „Ale Paul też pracuje bardzo skrupulatnie i motywuje go do rozwijania swojego talentu”. Bo fizjologicznie rzecz biorąc burger to prawdziwa gratka dla elity. – Trener reprezentacji naprawdę upadł – mówi Euler.

Dwa metry wzrostu, max 95kg, dobre podnośniki i wysportowana sylwetka. Wszystkie warunki są optymalne. Ale wytrwałość jest obecnie czynnikiem ograniczającym. „Paul intensywnie nad tym pracował od dwóch lat”, mówi Euler, dodając do planu treningowego swojego ucznia więcej biegów wytrzymałościowych na rowerze wyścigowym lub minibiegu.

Erlangen jako funkcja lokalizacji

Obecnie cieszę się burgerem tu i teraz. W Erlangen ma bardzo dobre warunki treningowe, a kanał Main-Dunaj to wyraźna zaleta strony. „Tu możemy zaimplementować wiele modułów o długości 20-22 km”, mówi Burger. Trener Ingo Euler również uwielbia Erlangen jako miejsce do wiosłowania. Między dwiema śluzami jest około sześciu kilometrów, a sportowcom zajmuje to około 30 minut. „Skręt zajmuje pięć minut, ale to idealne rozwiązanie z punktu widzenia treningu” – mówi Euler.

Inni sportowcy muszą wiosłować po jeziorze, gdzie wiatry i fale są zupełnie inne niż w osłoniętym kanale, a sterowanie jest znacznie trudniejsze. Albo w regatach jak w Monachium, gdzie zakręty są bardzo częste. „Oczywiście jest wygodnie obok siebie na kanale, po prostu jest na to za wąski. Ruch cargo od czasu do czasu zakłóca również przepływ treningu. Ale zawsze opowiadam się za myśleniem o stworzeniu bazy w Erlangen, ponieważ zalety wyraźnie przewyższają korzyści”, mówi Euler.

wiosłuj dalej!

Niezależnie od tego, co przyniesie mu sportowa przyszłość, Burger oczywiście nie zdobył licencji instruktora wioślarstwa bez ukrytych motywów. Alternatywa dla kariery zawodowej, z której trener Euler jest zadowolony: „Jako osoba o dobrym sercu, Paul z pewnością byłby świetnym trenerem”, mówi. Sam Burger również może utożsamiać się z byciem trenerem. Ale i tutaj odnosi się do niego: „Wszystko w odpowiednim czasie”.

Nagle połączenie zostaje zerwane, kiedy Burger odpowiada ponownie, po prostu się śmieje. „Przepraszam, mam przedpłaconą umowę i moje saldo wydaje się puste”. Prepaid – dziś relikt z początków ery mobile. Fakt, że przez telefon zapomniał równowagi, potwierdza wrażenie, jakie wywarła z nim rozmowa: skromny i zrelaksowany. Burger prawdopodobnie w ogóle nie zostanie odłożony.