science
Oszałamiający obraz z kosmosu pokazuje powstawanie młodej planety
-
ZDelia Fries
Blisko
Jak powstają planety i układy planetarne? Zdumiewający obraz z kosmosu może teraz oświetlić ciemność. Jest to najmniejsza egzoplaneta, jaką kiedykolwiek sfotografowano.
Teksas – to są specjalne obrazy z kosmosu: obrazy z Bardzo Dużego Teleskopu Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) i Kosmicznego Teleskopu Hubble’a pokazują najnowsze olbrzymie planety poza naszym Układem Słonecznym – odkryte i sfotografowane przez ludzi. Chodzi o egzoplanetę PDS 70b, która krąży wokół gwiazdy PDS 70 i wydaje się, że wciąż rośnie. Zapisy są absolutnie oszałamiające, ponieważ mogą dostarczyć informacji o tym, jak gigantyczna planeta Jowisz uformowała się, na przykład miliardy lat temu w naszym Układzie Słonecznym.
Niewiele wiemy o powstawaniu planet olbrzymów. Teraz mamy okazję po raz pierwszy zobaczyć, jak materia staje się planetą. Nasze wyniki otwierają nowe podejście do badań ”, cytuje NASA, jak powiedział Brendan Bowler z University of Texas.
Zdjęcia z kosmosu – Młoda planeta może dostarczyć informacji na temat powstawania planet olbrzymów
Jednak odkrycie planety PDS 70b sięga lat 90. W tym czasie zdjęcie karła, który znajduje się 370 lat świetlnych od Ziemi, spotkało się ze szczególnym zainteresowaniem NASA i Europejskiej Agencji Kosmicznej. Naukowcy odkryli również na obrazie dysk protoplanetarny. To, co wydaje się bardzo tajemnicze, to pojawienie się dysku gazu i pyłu wokół gwiazdy. To, jak dokładnie system planetarny mógłby się z tego uformować, jest jedną z tajemnic naszego wszechświata i nie zostało jeszcze w pełni wyjaśnione.
W 2018 roku w pobliżu gwiazdy odkryto planetę PDS 70b. Mówi się, że ta maleńka olbrzymia planeta, zbudowana głównie z gazu, ma masę kilkakrotnie większą niż Jowisz. Naukowcom udało się to wywnioskować z nagrań. Instytut Maxa Plancka w Heidelbergu ogłosił, że PDS 70b znajduje się 22 razy dalej od swojej gwiazdy od Ziemi niż od Słońca. Ponadto, według NASA, okrążenie gwiazdy zajęło PDS 70b 227,5 roku.
Ten system planetarny jest bardzo ekscytujący, ponieważ możemy być świadkami powstawania planety. Jest to najmniejsza planeta, jaką Hubble kiedykolwiek sfotografował bezpośrednio.
Naukowcy są oszołomieni oszałamiającymi zdjęciami PDS 70b
„Ten system jest bardzo ekscytujący, ponieważ widzimy formowanie się planety. Jest to najmniejsza planeta, jaką Hubble kiedykolwiek sfotografował bezpośrednio. W wieku pięciu milionów lat planeta wciąż gromadziła materię i formowała masę” – mówi Yifan Zhou Uniwersytetu Teksańskiego.
Nowe obrazy „Hubble’a” umożliwiły astrofizykom odkrycie nowych szczegółów dotyczących formowania się planety. Promieniowanie można analizować za pomocą nagrań. Szacunki te pozwalają określić, ile materii znajduje się w pobliżu gwiazdy lub egzoplanet. Z tego z kolei można wywnioskować, jak bardzo urosła egzoplaneta lub czy uformowały się księżyce. „Zapisy Hubble’a pozwalają nam oszacować, jak szybko planeta nabrała masy” – mówi badacz Chu.
Wiadomości astronomiczne * I Wiadomości z eksploracji kosmosu* Można go znaleźć na naszych stronach tematycznych.
Najnowsze recenzje tych nagrań zostały opublikowane przez zespół badawczy w kwietniowym numerze The Astronomical Review. Inna planeta, zwana PDS 70c, została również odkryta we wspaniałym układzie planetarnym w 2019 roku. NASA zdołała znaleźć dwie egzoplanety i układ planetarny w Odtwarzanie animacji. Chociaż zarejestrowano już około 4000 egzoplanet, tylko 15 można sfotografować za pomocą teleskopu. Niedawno zdjęcie egzoplanety wykonane przez NASA wskazało na drugą atmosferę. (Delia Fries) *fr.de to wersja demonstracyjna IPPEN.MEDIA.
„Fanatyk niezależnej kawy. Namiętny ekspert od twittera. Adwokat. Introwertyk. Odkrywca. Irytująco skromny twórca. Miłośnik internetu”.
science
Jak zaczęło się życie na Ziemi? Naukowcy z Monachium znajdują ważne wskazówki
Naciska
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Monachium stanowi krok naprzód w odpowiedzi na pytanie, jak powstało życie na Ziemi.
W pionierskim eksperymencie przeprowadzonym na początku lat pięćdziesiątych XX wieku naukowiec próbował odtworzyć w probówce warunki panujące na wczesnej Ziemi. Stanley Miller umieścił w połączonych kolbach kilka prostych składników, które według niego krążą w atmosferze i oceanach młodej planety, podgrzał je i przyłożył do nich energię elektryczną, aby symulować błyskawicę. the wyniki Szybko stała się sławna: z tej pierwotnej zupy pochodziły aminokwasy, chemiczne elementy budulcowe życia.
Odkrycie to zapoczątkowało poszukiwania w chemii i biologii eksperymentów, które mogłyby pomóc w odpowiedzi na jedno z największych naukowych pytań ludzkości: Jak zaczęło się życie na Ziemi? Teraz naukowcy z Uniwersytetu Ludwiga Maximiliana w Monachium zrobili ekscytujący krok naprzód, pokazując, w jaki sposób z elementów składowych wczesnej Ziemi można wytworzyć bardziej złożone cząsteczki niezbędne do życia.
Czytaj The Washington Post za darmo przez cztery tygodnie
Twój bilet jakości washtonpost.com: Zdobądź ekskluzywne badania i ponad 200 historii Cztery tygodnie za darmo.
W swoich studiach W magazynie Natura opublikowany Naukowcy zastąpili probówki małymi sieciami rozgałęzionych pęknięć podobnych do tych, które powstają w skałach w naturze. Przepuścili wodę z kluczowymi chemicznymi elementami przez pęknięcia, a następnie wykorzystali ciepło do naśladowania procesu, który może zachodzić w pobliżu kominów hydrotermalnych w oceanie lub w porowatej skale w pobliżu basenu geotermalnego.
Odkryli, że ciepło przepływające przez te sieci geologiczne sortuje i filtruje cząsteczki, pomagając im tworzyć dłuższe łańcuchy zwane biopolimerami, które są niezbędne do życia. „To niesamowity dowód na to, że proste procesy fizyczne mogą spowodować coś takiego” – powiedział Matthew Pasek, profesor nauk o Ziemi na Uniwersytecie Południowej Florydy, który nie był zaangażowany w badania.
Ponieważ pytanie o to, jak powstaje życie, jest tak obszerne, że wykracza poza tradycyjne granice dzielące naukę na różne dyscypliny. Chemicy, biolodzy, astrofizycy i geolodzy zasiadają do stołu, próbując odpowiedzieć na to pytanie. Wykraczaniem poza te granice interesuje się Christoph Mast, biofizyk z Uniwersytetu Ludwiga Maksymiliana w Monachium. Jego laboratorium zaprojektowało układ eksperymentalny, który jest nieco bliższy warunkom, w jakich powstała „biochemia”, z której powstało życie.
W jaki sposób Ziemia stworzyła wystarczającą ilość cegiełek, aby powstało życie?
Przez dziesięciolecia naukowcy borykali się z problemem polegającym na tym, że wczesna Ziemia nie była dziewiczym laboratorium ze zlewkami, idealnie zaplanowanymi w czasie etapami oczyszczania i skoncentrowaną dostawą składników. Odtworzenie chemii życia w laboratorium to jedno, ale eksperymenty możliwe w szklanej zlewce są co najmniej nieprawdopodobne w chaotycznych warunkach prawdziwego świata. „Można sobie wyobrazić prebiotyczną glebę, tę przygotowaną prebiotyczną zupę, która została bardzo rozcieńczona, i wszystkie te różne substancje oddziałujące na siebie w sposób całkowicie wymykający się spod kontroli” – powiedział Mast.
Dotychczasowym problemem jest to, że reakcje chemiczne w laboratorium często dają produkty uboczne, które mogą prowadzić do niepożądanych reakcji, pozostawiając naukowcom jedynie śladowe ilości materiału podstawowego. Jak więc wczesna Ziemia stworzyła wystarczającą ilość tych elementów, aby ostatecznie dać początek życiu?
Aby się tego dowiedzieć, badacze wycięli rozgałęzioną sieć łączących się szczelin w małym kawałku obojętnego materiału podobnego do teflonu zwanego FEP i umieścili go pomiędzy dwoma arkuszami szafiru. Rubiny osiągnięto dokładnie określone, ale różne temperatury, aby wytworzyć przepływ ciepła przez sieć geologiczną między nimi, symulując sposób, w jaki ciepło prawdopodobnie przepływało na wczesnej Ziemi – być może w pobliżu wulkanów lub kominów hydrotermalnych. Następnie umożliwili przepływ wody i środków chemicznych przez sieć pęknięć i obserwowali, co się stało.
Aminokwasy są ważne, ale wciąż daleko im do życia
W eksperymencie weryfikującym koncepcję wykorzystali glicynę, najprostszy aminokwas, wraz z substancją zwaną TMP, która może reagować, łącząc dwie cząsteczki glicyny. Takie interakcje są trudne w wodzie, a TMP występowało bardzo rzadko na wczesnej Ziemi, powiedział Mast. Kiedy po prostu mieszano te składniki w filiżance lub w szczelinach geologicznych bez ogrzewania, ilość bardziej złożonego biopolimeru, który wytworzyli, była „dość mała” – podają naukowcy.
Jednak gdy wprowadzono gradient termiczny do pęknięć, produkcja biopolimeru dramatycznie wzrosła. Jest to ważne, ponieważ aminokwasy, choć ważne, nie są wcale niezbędne do życia. Na przykład te same podstawowe elementy składowe znajdują się w martwych meteorytach. „Aby przejść na kolejny poziom, trzeba zacząć wytwarzać polimery – to niezbędny krok na drodze do kolejnego etapu życia” – mówi Pasek.
Za pomocą tego układu nie można odpowiedzieć na kluczowe pytanie dotyczące powstania życia: czy znajdowało się ono w basenie, jak mogłoby istnieć na powierzchni Ziemi, czy w pobliżu komina hydrotermalnego, jak można znaleźć w głębinach oceanu? Mast mówi, że przepływ ciepła przez skały może zachodzić w różnych środowiskach geologicznych i prawdopodobnie był „wszechobecny” na wczesnej Ziemi.
Układ eksperymentalny można również wykorzystać do zbadania innych pytań dotyczących wczesnej chemii na planecie. Mast ma nadzieję stworzyć sieć pęknięć w materiałach geologicznych i zbudować większe sieci połączonych ze sobą komór.
„Garnek jest ważny przy gotowaniu „pierwotnej zupy”.
To badanie jest kolejnym przypomnieniem, że eleganckie eksperymenty chemiczne mogą zignorować istotną część pierwotnej zupy: miskę. Natomiast w 2021 roku zespół naukowców odkrył, że w słynnym eksperymencie z lat 50. XX wieku sama probówka – a raczej szkło borokrzemowe, z którego została wykonana – odegrała rolę w wynikach. Kiedy naukowcy powtórzyli eksperyment w zlewce szklanej, następnie w zlewce teflonowej, a następnie w zlewce teflonowej z odrobiną szkła borokrzemowego, odkryli, że szkło odgrywało kluczową rolę w katalizowaniu reakcji.
„Innymi słowy, aby ugotować «pierwotną zupę», ważny jest garnek” – napisał w e-mailu Juan Manuel García Ruiz, profesor naukowy w Międzynarodowym Centrum Fizyki Donostia w Hiszpanii, który brał udział w eksperymencie. Pochwalił nowe dzieło za pomysłowe podejście i, co być może ważniejsze, za to, że jest „wiarygodne z geologicznego punktu widzenia”.
„Być może nie jest to jedyny mechanizm, ale jest skuteczny, pomysłowy, a przede wszystkim stanowi eksperymentalną demonstrację” – powiedział García Ruiz. „Myślę, że potrzebujemy więcej metod eksperymentalnych, aby zbadać kontekst geochemiczny planety, kiedy powstało życie”.
O autorze
Karolina Johnson Jest reporterem naukowym. Wcześniej zajmowała się opieką zdrowotną i przystępnością cenową opieki zdrowotnej dla konsumentów.
Obecnie testujemy tłumaczenia maszynowe. Ten artykuł został automatycznie przetłumaczony z angielskiego na niemiecki.
Ten artykuł został po raz pierwszy opublikowany w języku angielskim 16 kwietnia 2024 r. na stronie „Washingtonpost.com” ukazało się w ramach współpracy, a teraz jest dostępne także w tłumaczeniu dla czytelników portali IPPEN.MEDIA.
„Fanatyk niezależnej kawy. Namiętny ekspert od twittera. Adwokat. Introwertyk. Odkrywca. Irytująco skromny twórca. Miłośnik internetu”.
science
Objawy, przyczyny i co pomaga
Czyrak w uchu może być bardzo bolesny. Bakteria spowodowała zapalenie mieszków włosowych w kanale słuchowym. Co na to pomaga?
Najważniejsze rzeczy w skrócie
Kiedy bakterie w uchu przedostaną się do mieszka włosowego przez najmniejsze uszkodzenie i tam się namnażą, dochodzi do stanu zapalnego – tzw. zapalenia mieszków włosowych. W rezultacie w zewnętrznej chrzęstnej części przewodu słuchowego może utworzyć się bolesne nagromadzenie ropy (ropień), co eksperci nazywają wrzodem.
Czyrak wygląda jak pryszcz, ale jest znacznie większy i obejmuje również głębsze warstwy skóry. Przyczyną są zwykle bakterie, takie jak Staphylococcus aureus. Można go znaleźć na skórze wielu osób, nie powodując żadnych objawów.
Jeśli jednak układ odpornościowy jest osłabiony, patogeny mogą łatwo się namnażać i sprzyjać infekcjom skóry. Na przykład szczególnie zagrożone są osoby chore na cukrzycę, przewlekłe infekcje, raka, egzemę lub niektóre rodzaje alergii. Jeśli skóra w kanale słuchowym jest uszkodzona, ryzyko również wzrasta: bakterie mogą przedostać się przez drobne urazy, np. spowodowane wacikiem. Wizyta na basenie i alergie na szampon lub kosmetyki mogą również sprzyjać stanom zapalnym. Jednak czyraki w uchu są rzadkie u zdrowych osób.
Czym są mieszki włosowe?
Mieszki włosowe (zwane także mieszkami włosowymi) składają się ze skóry i tkanki łącznej i znajdują się w miejscu, w którym korzenie włosów są zakotwiczone w skórze. Obok każdego pęcherzyka znajduje się gruczoł wydzielający sebum do pęcherzyka przez przewód. Sebum dba między innymi o to, aby skóra i włosy nie wysychały. W mieszku włosowym znajduje się mały mięsień, który odpowiada za wyprostowanie włosów.
Czyra w uchu: oto objawy
Czyrak w uchu może rozwinąć się w ciągu kilku godzin lub dni. Typowe znaki to:
- Silny ból i pulsowanie w uchu po jednej stronie
- Ból podczas żucia i mówienia
- Wrażliwość na dotyk w uchu
- Zaczerwienienie w obszarze objętym stanem zapalnym w kanale słuchowym
Nawet w przypadku małych czyraków ból jest często silny. Zwykle staje się silniejszy, gdy ciągniesz za małżowinę uszną lub wywierasz nacisk na chrząstkę małżowiny usznej. Zapalenie może powodować obrzęk przewodu słuchowego, czasami prowadząc do tymczasowej utraty słuchu.
Z biegiem czasu we wrzeniu gromadzi się coraz więcej ropy. Po kilku dniach „dojrzewania” mogą samoistnie pęknąć, umożliwiając wypłynięcie krwawej ropy i martwej tkanki. W rezultacie ból ucha natychmiast ustępuje.
W innych przypadkach wrzód pozostaje zamknięty. Organizm często jest w stanie sam rozbić zawartą w nim ropę. Czasami wrzód rozprzestrzenia się również na pobliskie mieszki włosowe. Jeśli kilka czyraków jest ze sobą połączonych i prowadzi do głębokiego gromadzenia się ropy, eksperci mówią o jednym żużel. Temu oczywistemu zapaleniu może towarzyszyć gorączka i nudności.
ważna informacja
Jeśli często pojawiają się czyraki w uchu (lub innych częściach ciała), oznacza to, że Twój układ odpornościowy jest słaby. Może występować choroba podstawowa wymagająca leczenia, na przykład cukrzyca.
Gotować w uchu: co pomaga?
Ból ucha może mieć wiele przyczyn. Dlatego osoby dotknięte chorobą muszą zdecydowanie wyjaśnić swoje objawy. Pierwszą osobą kontaktową może być gabinet lekarza rodzinnego. Alternatywnie pacjenci mogą udać się do otolaryngologa. Zwykle łatwo rozpoznaje czyrak w uchu: w zewnętrznym kanale słuchowym widać czerwony, ropny pryszcz z otaczającym go obrzękiem.
Jeżeli rzeczywiście jest to czyrak w uchu, należy go leczyć. Jeśli wrzód nie ustąpi samoistnie, lekarz otworzy go w sterylnych warunkach, aby ropa znajdująca się w środku mogła spłynąć i dokładnie zdezynfekować przewód słuchowy. Aby zabieg był bezbolesny, konieczne jest zastosowanie znieczulenia powierzchniowego (np. zimnym sprayem) lub znieczulenia miejscowego. W tym celu można zastosować maści antyseptyczne, antybiotyki lub mokre opatrunki. Jeśli ból jest silny, pomocne mogą być także leki przeciwbólowe.
W ciężkich przypadkach możliwe jest również wewnętrzne (ogólnoustrojowe) leczenie antybiotykami. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy u zakażonej osoby wystąpi gorączka, dreszcze lub źle się poczuje. Objawy te mogą być oznaką szerzącego się stanu zapalnego.
„Fanatyk niezależnej kawy. Namiętny ekspert od twittera. Adwokat. Introwertyk. Odkrywca. Irytująco skromny twórca. Miłośnik internetu”.
science
Jak zaczęło się życie na Ziemi? Naukowcy z Monachium znajdują ważne wskazówki
Naciska
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Monachium stanowi krok naprzód w odpowiedzi na pytanie, jak powstało życie na Ziemi.
W pionierskim eksperymencie przeprowadzonym na początku lat pięćdziesiątych XX wieku naukowiec próbował odtworzyć w probówce warunki panujące na wczesnej Ziemi. Stanley Miller umieścił w połączonych kolbach kilka prostych składników, które według niego krążą w atmosferze i oceanach młodej planety, podgrzał je i przyłożył do nich energię elektryczną, aby symulować błyskawicę. the wyniki Szybko stała się sławna: z tej pierwotnej zupy pochodziły aminokwasy, chemiczne elementy budulcowe życia.
Odkrycie to zapoczątkowało poszukiwania w chemii i biologii eksperymentów, które mogłyby pomóc w odpowiedzi na jedno z największych naukowych pytań ludzkości: Jak zaczęło się życie na Ziemi? Teraz naukowcy z Uniwersytetu Ludwiga Maximiliana w Monachium zrobili ekscytujący krok naprzód, pokazując, w jaki sposób z elementów składowych wczesnej Ziemi można wytworzyć bardziej złożone cząsteczki niezbędne do życia.
Czytaj The Washington Post za darmo przez cztery tygodnie
Twój bilet jakości washtonpost.com: Zdobądź ekskluzywne badania i ponad 200 historii Cztery tygodnie za darmo.
W swoich studiach W magazynie Natura opublikowany Naukowcy zastąpili probówki małymi sieciami rozgałęzionych pęknięć podobnych do tych, które powstają w skałach w naturze. Przepuścili wodę z kluczowymi chemicznymi elementami przez pęknięcia, a następnie wykorzystali ciepło do naśladowania procesu, który może zachodzić w pobliżu kominów hydrotermalnych w oceanie lub w porowatej skale w pobliżu basenu geotermalnego.
Odkryli, że ciepło przepływające przez te sieci geologiczne sortuje i filtruje cząsteczki, pomagając im tworzyć dłuższe łańcuchy zwane biopolimerami, które są niezbędne do życia. „To niesamowity dowód na to, że proste procesy fizyczne mogą spowodować coś takiego” – powiedział Matthew Pasek, profesor nauk o Ziemi na Uniwersytecie Południowej Florydy, który nie był zaangażowany w badania.
Ponieważ pytanie o to, jak powstaje życie, jest tak obszerne, że wykracza poza tradycyjne granice dzielące naukę na różne dyscypliny. Chemicy, biolodzy, astrofizycy i geolodzy zasiadają do stołu, próbując odpowiedzieć na to pytanie. Wykraczaniem poza te granice interesuje się Christoph Mast, biofizyk z Uniwersytetu Ludwiga Maksymiliana w Monachium. Jego laboratorium zaprojektowało układ eksperymentalny, który jest nieco bliższy warunkom, w jakich powstała „biochemia”, z której powstało życie.
W jaki sposób Ziemia stworzyła wystarczającą ilość cegiełek, aby powstało życie?
Przez dziesięciolecia naukowcy borykali się z problemem polegającym na tym, że wczesna Ziemia nie była dziewiczym laboratorium ze zlewkami, idealnie zaplanowanymi w czasie etapami oczyszczania i skoncentrowaną dostawą składników. Odtworzenie chemii życia w laboratorium to jedno, ale eksperymenty możliwe w szklanej zlewce są co najmniej nieprawdopodobne w chaotycznych warunkach prawdziwego świata. „Można sobie wyobrazić prebiotyczną glebę, tę przygotowaną prebiotyczną zupę, która została bardzo rozcieńczona, i wszystkie te różne substancje oddziałujące na siebie w sposób całkowicie wymykający się spod kontroli” – powiedział Mast.
Dotychczasowym problemem jest to, że reakcje chemiczne w laboratorium często dają produkty uboczne, które mogą prowadzić do niepożądanych reakcji, pozostawiając naukowcom jedynie śladowe ilości materiału podstawowego. Jak więc wczesna Ziemia stworzyła wystarczającą ilość tych elementów, aby ostatecznie dać początek życiu?
Aby się tego dowiedzieć, badacze wycięli rozgałęzioną sieć łączących się szczelin w małym kawałku obojętnego materiału podobnego do teflonu zwanego FEP i umieścili go pomiędzy dwoma arkuszami szafiru. Rubiny osiągnięto dokładnie określone, ale różne temperatury, aby wytworzyć przepływ ciepła przez sieć geologiczną między nimi, symulując sposób, w jaki ciepło prawdopodobnie przepływało na wczesnej Ziemi – być może w pobliżu wulkanów lub kominów hydrotermalnych. Następnie umożliwili przepływ wody i środków chemicznych przez sieć pęknięć i obserwowali, co się stało.
Aminokwasy są ważne, ale wciąż daleko im do życia
W eksperymencie weryfikującym koncepcję wykorzystali glicynę, najprostszy aminokwas, wraz z substancją zwaną TMP, która może reagować, łącząc dwie cząsteczki glicyny. Takie interakcje są trudne w wodzie, a TMP występowało bardzo rzadko na wczesnej Ziemi, powiedział Mast. Kiedy po prostu mieszano te składniki w filiżance lub w szczelinach geologicznych bez ogrzewania, ilość bardziej złożonego biopolimeru, który wytworzyli, była „dość mała” – podają naukowcy.
Jednak gdy wprowadzono gradient termiczny do pęknięć, produkcja biopolimeru dramatycznie wzrosła. Jest to ważne, ponieważ aminokwasy, choć ważne, nie są wcale niezbędne do życia. Na przykład te same podstawowe elementy składowe znajdują się w martwych meteorytach. „Aby przejść na kolejny poziom, trzeba zacząć wytwarzać polimery – to niezbędny krok na drodze do kolejnego etapu życia” – mówi Pasek.
Za pomocą tego układu nie można odpowiedzieć na kluczowe pytanie dotyczące powstania życia: czy znajdowało się ono w basenie, jak mogłoby istnieć na powierzchni Ziemi, czy w pobliżu komina hydrotermalnego, jak można znaleźć w głębinach oceanu? Mast mówi, że przepływ ciepła przez skały może zachodzić w różnych środowiskach geologicznych i prawdopodobnie był „wszechobecny” na wczesnej Ziemi.
Układ eksperymentalny można również wykorzystać do zbadania innych pytań dotyczących wczesnej chemii na planecie. Mast ma nadzieję stworzyć sieć pęknięć w materiałach geologicznych i zbudować większe sieci połączonych ze sobą komór.
„Garnek jest ważny przy gotowaniu „pierwotnej zupy”.
To badanie jest kolejnym przypomnieniem, że eleganckie eksperymenty chemiczne mogą zignorować istotną część pierwotnej zupy: miskę. Natomiast w 2021 roku zespół naukowców odkrył, że w słynnym eksperymencie z lat 50. XX wieku sama probówka – a raczej szkło borokrzemowe, z którego została wykonana – odegrała rolę w wynikach. Kiedy naukowcy powtórzyli eksperyment w zlewce szklanej, następnie w zlewce teflonowej, a następnie w zlewce teflonowej z odrobiną szkła borokrzemowego, odkryli, że szkło odgrywało kluczową rolę w katalizowaniu reakcji.
„Innymi słowy, aby ugotować «pierwotną zupę», ważny jest garnek” – napisał w e-mailu Juan Manuel García Ruiz, profesor naukowy w Międzynarodowym Centrum Fizyki Donostia w Hiszpanii, który brał udział w eksperymencie. Pochwalił nowe dzieło za pomysłowe podejście i, co być może ważniejsze, za to, że jest „wiarygodne z geologicznego punktu widzenia”.
„Być może nie jest to jedyny mechanizm, ale jest skuteczny, pomysłowy, a przede wszystkim stanowi eksperymentalną demonstrację” – powiedział García Ruiz. „Myślę, że potrzebujemy więcej metod eksperymentalnych, aby zbadać kontekst geochemiczny planety, kiedy powstało życie”.
O autorze
Karolina Johnson Jest reporterem naukowym. Wcześniej zajmowała się opieką zdrowotną i przystępnością cenową opieki zdrowotnej dla konsumentów.
Obecnie testujemy tłumaczenia maszynowe. Ten artykuł został automatycznie przetłumaczony z angielskiego na niemiecki.
Ten artykuł został po raz pierwszy opublikowany w języku angielskim 16 kwietnia 2024 r. na stronie „Washingtonpost.com” ukazało się w ramach współpracy, a teraz jest dostępne także w tłumaczeniu dla czytelników portali IPPEN.MEDIA.
„Fanatyk niezależnej kawy. Namiętny ekspert od twittera. Adwokat. Introwertyk. Odkrywca. Irytująco skromny twórca. Miłośnik internetu”.
-
Tech3 lata ago
Te oferty Apple nadal istnieją
-
Top News2 lata ago
Najlepsze strategie i wskazówki dotyczące zakładów na NBA
-
Tech3 lata ago
Kup PS5: Expert bez nowych konsol – kiedy nadejdą dostawy?
-
Tech3 lata ago
Windows 11 dla programistów: aplikacje na Androida, zestaw gier i pakiet Windows SDK
-
Economy3 lata ago
Huobi Global rozpoczął kampanię zerowej opłaty dla użytkowników kart bankowych w Europejskim Obszarze Gospodarczym i Wielkiej Brytanii
-
entertainment3 lata ago
Dieter Bohlen ogłosił nową pracę w telewizji – to zaskakujące
-
entertainment3 lata ago
„Helene Fischer Show”: Nagłe zakończenie bożonarodzeniowego show – ostre słowa ZDF
-
Tech4 miesiące ago
Ubóstwo CO2 może ujawnić łatwość życia – Wissenschaft.de