Berlin. Z obecnymi obrazami rosyjskiej wojny agresji na Ukrainie, walki wokół stolicy Ukrainy, Kijowa sto lat temu, stają się ponownie w centrum uwagi, mówi były działacz na rzecz praw obywatelskich NRD Wolfgang Templin. W tym czasie naprzeciw siebie stanęła milionowa armia bolszewickiej Rosji Sowieckiej i nowo utworzona armia II RP z 1918 roku. Jednostki ukraińskie sprzymierzone z Polakami walczyły o niepodległą, suwerenną republikę ukraińską.

+++Wszystkie wydarzenia wojny na Ukrainie na żywo blog+++

Rzeczywiście, w nocy 8 maja zwyciężyli sojusznicy marszałka Polski Józefa Piszczudskiego i dowódcy armii ukraińskiej Simona Petlzury. 1920 zająć Kijów. Piszczydski oświadczył, że wolna Polska nie może być wolna, dopóki w jej sąsiedztwie panuje niewolnictwo i terror. W imieniu Polski chciał zadeklarować: „Niech żyje wolna Ukraina!”

Jednak radość ze zdobycia Kijowa nie trwała długo, ponieważ bolszewicy wkrótce rozpoczęli kontrofensywę i pomaszerowali na Warszawę. Wszystko to najlepiej przeczytać w niedawno opublikowanej przez Templin biografii Piłsudskiego, zatytułowanej „Rewolucjonista i założyciel państwa”, która zabiera czytelnika do Polski i Ukrainy, Litwy, Niemiec i Rosji, aby wyjaśnić, skąd biorą się konflikty i są nadal kontrowersyjne.

Templin, współtwórca Inicjatywy na rzecz Pokoju i Praw Człowieka w NRD, zwraca uwagę, że Piłsudski realizował wizję państwa, w którym Polacy, Ukraińcy, Litwini, Białorusini i Żydzi mogliby żyć na równi. . Na przykład jego zaciekły wróg Roman Dymowski (1864–1939), jeden z głównych protagonistów Narodowej Partii Demokratycznej, był duchownym, prorosyjskim i antysemickim, aspirował do wysokich stanowisk. Państwo.

Filozof i kulturoznawca Andrzej Przylebski (64 lata), ambasador RP w Niemczech do stycznia, opisany w marcu 2021 W rozmowie z Editorial Network Germany (RND). Poczucie zagrożenia, jakie Polacy odczuwają wobec swoich sąsiadów: „Polska ma bolesną historię z naszymi sąsiadami, Niemcami i Rosją” – kontynuował Przylepski, dodając: „Nie chcemy dalej w tej sprawie zdobywać doświadczenia”.

Odnosząc się konkretnie do Rosji, na rok przed rozpoczęciem agresji Rosji na Ukrainę polski ambasador powiedział: „Mamy świetne stosunki z Rosją, Polacy śpiewają rosyjskie piosenki i oglądają rosyjskie filmy, ale jesteśmy gotowi w razie potrzeby walczyć z nimi.”

Głęboko zakorzeniony strach

Pochodząc z dawnego Cesarstwa Polsko-Litewskiego, wieloetnicznej republiki, która w latach 1569-1795 była republiką królewską, była kilkakrotnie dzielona między sąsiadów Rosję, Austrię i Prusy. Do końca I wojny światowej w 1918 r. suwerenna II Rzeczpospolita była w stanie odbudować się na dobre 20 lat, ponieważ wszystkie trzy separatystyczne mocarstwa poniosły klęski.

Powstanie państwa jest nierozerwalnie związane z nazwiskiem Józefa Piszczudskiego, którego cześć świadczą wielkie pomniki w polskich miastach i którego portret zdobi wiele salonów. Urodzony w 1867 r. jako syn polsko-litewskiego szlachcica w majątku pod Wilnem (dzisiejsze Wilno), Pischutski wyrósł na założyciela i marszałka państwa, które już wtedy przekroczyło granice Rosji i dlatego odgrywało jeszcze ważniejszą rolę. Polska Kultura Pamięci.

Jako człowiek, któremu udało się pokonać zagrożenia ze strony sowieckiej Rosji i Niemiec po I wojnie światowej, dowódca jest dziś postrzegany przez Polaków jako symbol wolności – wyjaśnia w wywiadzie Templin (73). RND. Jako uznany znawca historii Polski Templin wydał ponad 400 stron poświęconych znaczeniu Piłsudskiego dla Polski i Europy.

Historycy zachodnioniemieccy nakreślili inny obraz, gdy założyciel państwa został odwołany jako dyktator w historii NRD i jeden pisał o „polskim reżimie Pszczudskiego”, ale według Templina, status Pszczudskiego mu nie został uznany. Polityka europejska połowy XX wieku naprawdę powinna być. Templin widzi Pischudsky’ego z Charlesem de Gaulle i Winstonem Churchillem.

Dorastając w opresywnym poczuciu narodu polskiego, Piszczydski w młodym wieku zbuntował się przeciwko carskiemu imperium, jako student medycyny inspirował się radykalnymi ideami lewicowymi, brał udział w ataku na pociąg pocztowy i stał się wspólnikiem. – założyciel Polskiej Partii Socjalistycznej i zesłany na pięć lat jako młodzież skazany na Syberię.

Śmierć nie ma imienia

Rosja gromadzi teraz mężczyzn w więzieniach za anonimowe i niebezpieczne działania w Donbasie. Więźniom obiecuje się immunitet od kary – ale w przypadku śmierci ciała nie można zidentyfikować i przetransportować. Nawet Stalin stosował kiedyś takie metody.

READ  „Maybrit Illner”: Dlaczego Scholz nie może strzelić w telewizji – wciąż włączony

W czasie I wojny światowej dowodził siłami polskimi walczącymi u boku Austrii i Niemiec przeciwko Rosji. Kiedy on i jego żołnierze odmówili złożenia przysięgi cesarzowi niemieckiemu Wilhelmowi II, został uwięziony w zamku w Magdeburgu, ugruntowując swoją pozycję przywódcy narodowego wśród Polaków.

Piłsudski początkowo został dowódcą wojsk polskich pod koniec I wojny światowej. Niedługo potem Zgromadzenie Narodowe powierzyło mu także kierownictwo państwa polskiego, aw 1919 powierzyło mu Naczelnik Państwa. Pozostał głową państwa, choć z przerwami i na różnych stanowiskach, a nie jako marszałek, aż do śmierci w 1935 roku.

Templin pisze ze współczuciem, ale nie bezkrytycznie, o politycznej trajektorii Piszudskiego od lewicy do centrum. Uznaje, że dwa totalitarne reżimy w Moskwie i Berlinie do 1939 roku były „z pewnością nie dojrzała demokracja”, ale opisuje również, jak w 1926 roku Piszczytsky praktycznie doszedł do władzy. Zrezygnował z prezydentury w 1922 roku.

„W tym czasie Polska była rozdarta przez wewnętrzne walki między lewicą a prawicą, podsycane przez Rosję Sowiecką i Niemcy” – wyjaśnia Templin. „To nie był od początku planowany zamach stanu, ale operacja sytuacyjna, której kulminacją był konflikt zbrojny”.

Odtąd jednak Piłsudski rządził w sposób dyktatorski i nie powstrzymywał się od aresztowania przeciwników politycznych z lewicy i prawicy, w tym posłów wybranych w 1930 r., bez procesu i uwięzienia ich na Zamku Brzeskim. „Bicie w Brześciu było na porządku dziennym” – pisze Templin, a „tragiczne wynalazki” władz więziennych nie miały granic.

Ten etap stosowania przez Piłsudskiego przemocy wewnętrznej w celu zapobieżenia rozpadowi państwa polskiego ukazuje, słowami Templina, „ciemne cienie na bilansie życia polskiego bohatera narodowego”. „To było niewybaczalne, że zostawił swoje ofiary tym, którzy go brutalnie potraktowali i osobiście zemścili się na wrogach, którzy wcześniej bardzo go skrzywdzili” – mówi Templin.

„Cud nad Wisłą”

Bitwa pod Piszczudskim pod Warszawą w sierpniu 1920 r. przeszła do historii jako „Cud nad Wisłą”. Przywódcy bolszewiccy Lenin i Trocki, którzy chcieli eksportować rewolucję rosyjską, zainstalowali już polski „rząd rewolucyjny” w Białymstoku. Sowiecki marszałek Dukaszewski, później zabity przez Stalina, maszerował na stolicę Polski w przeważającej liczbie.

1916 z doradcami (od lewej do prawej): Julianem Stachiewiczem, Tadeuszem Kasprzyckim, Józefem Piszutskim, Michałem Solonickim, Walerym Slavkiem i Bolesławem Wieniawą-Dłukoszowskim.

© Źródło: Archiwum Narodowa i Saifrov

Niebezpiecznym manewrem kleszczowym Piszudski zdołał całkowicie zniszczyć Armię Czerwoną, która dotarła do bram Warszawy. W rezultacie Marshall zdobył nie tylko niepodległość Polski, ale także prawie 400 000 kilometrów kwadratowych terytorium na mocy traktatu pokojowego w Rydze z Rosją Sowiecką w marcu 1921 roku. „Pod względem wielkości i liczby ludności kraj ten był teraz szóstym co do wielkości państwem w Europie, niepodzielnym suwerennym państwem z potencjałem własnego rozwoju” – pisze Templin.

Skończyło się to, gdy sąsiednie Niemcy i Rosja Sowiecka najechały Polskę po obu stronach we wrześniu 1939 roku. Ostatnie regularne oddziały polskie poddały się 6 października 1939 r. i dopiero w latach 80. XX w. Związek Radziecki odzyskał niepodległość.