Zbliża się zima, a Kreml sprawia kłopoty w Europie. Jego ostatnie machinacje to między innymi wojna gazowa przeciwko krajom Europy Środkowo-Wschodniej, kryzys migracyjny na granicach od Białorusi po Litwę, Łotwę i Polskę, ponowna mobilizacja wojskowa na wschodnich granicach Ukrainy oraz agitacja za serbską secesją od Bośni i Hercegowiny.

Chociaż ta kampania ma wiele celów, przebiega przez nią jeden wątek: chęć Kremla do dzielenia i osłabiania Unii Europejskiej. Oznacza to jak najszybsze uzyskanie zgody na gazociąg Nord Stream 2 przez Niemcy, destabilizację unijnego rynku gazu w celu powrotu do długoterminowych kontraktów w stylu sowieckim, w których ceny gazu są powiązane z ceną ropy, osłabiając Ukrainę . Zmuszenie Republiki Mołdawii do rezygnacji z umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską i przystąpienia do Rosyjskiej Eurazjatyckiej Unii Gospodarczej.

Kreml ma tendencję do wysyłania balonów próbnych, aby zobaczyć, co może im ujść na sucho, a następnie mocno uderza, gdy nadarzy się okazja. Dlatego Zachód – USA, UE i Wielka Brytania – muszą działać szybko, aby uniknąć tego, co nadejdzie. Największym błędem, jaki można popełnić w odpowiedzi na rosyjskie prowokacje, jest nie robienie niczego lub reagowanie zbyt wolno i zbyt słabo. Jak przekonuje Ker Giles (Chatham House), Zachód musi zdać sobie sprawę, że „konfrontacja z Rosją jest nieunikniona, ponieważ już trwa”. Historia pokazuje, że „Rosja szanuje władzę i gardzi ustępstwami i koncesjami”.

Wojna gazowa powinna być łatwa do zmierzenia

Na szczęście Zachód dysponuje już wieloma skutecznymi narzędziami, a wraz z utworzeniem nowego niemieckiego rządu federalnego, który może być mniej przychylny prezydentowi Rosji Władimirowi Putinowi, pojawia się szansa na nowe myślenie strategiczne.

Zmierzenie się z wojną gazową powinno być stosunkowo łatwe. 21 lipca Stany Zjednoczone i Niemcy wydały wspólne oświadczenie w sprawie Nord Stream 2; Wyrazili w nim swoją „determinację, by pociągnąć Rosję do odpowiedzialności za agresję i działalność wywrotową poprzez nałożenie kosztów za pomocą sankcji i innych narzędzi”. Po czterech miesiącach rosyjskiej eskalacji administracja prezydenta USA Joe Bidena powinna czuć się zobowiązana do zaprzestania znoszenia sankcji już zatwierdzonych przez Kongres wobec Nord Stream 2AG, a rząd federalny powinien się na to zgodzić. To by szybko położyło kres rurociągowi. Ale jeśli administracja Bidena nic nie zrobi, Kongres nadal może działać, dodając nowe obowiązkowe sankcje do ustawy o autoryzacji obrony narodowej na rok fiskalny 2022 — ustawy, która ustala budżet Pentagonu na rok podatkowy 2022.

Europa nie ma obecnie wystarczających dostaw gazu, ponieważ Gazprom sztucznie stworzył niedobory. Rosyjski państwowy gigant energetyczny posiada jedną czwartą pojemności magazynów gazu w Niemczech, Austrii i Holandii i pozostawił te obiekty puste, wypełniając swoje rosyjskie zbiorniki po brzegi. Oczywistym rozwiązaniem dla UE jest zakazanie Gazpromowi i innym zagranicznym dostawcom posiadania magazynów w UE oraz ustalenie minimalnych poziomów zapasów dla obecnej pojemności magazynowej. Ponieważ Unia Europejska jest de facto monopolistą (jedynym nabywcą) gazu Gazpromu, musi zacząć wspólnie działać na rzecz zmniejszenia siły monopolu Gazpromu.

Partnerstwo strategiczne między Stanami Zjednoczonymi a Ukrainą

Pomimo akceptacji Nord Stream 2 (przy blokowaniu ropociągu Keystone XL z Kanady), rząd Bidena odmówił interwencji w europejskim kryzysie gazowym. To musi się zmienić. Stany Zjednoczone powinny podjąć kroki, aby zacząć dostarczać gaz do Europy teraz, gdy ma możliwości odbioru dostaw LNG.

Jeśli chodzi o dramat na pograniczu białorusko-polskim, obecnie jesteśmy świadkami nowej odmiany wojny hybrydowej prowadzonej przez nieślubnego władcę Białorusi Aleksandra Łukaszenkę. NATO i UE powinny uznać taką sytuację i udzielić pełnego poparcia Polsce, Łotwie i Litwie. Rada Ministrów Spraw Zagranicznych UE słusznie nałożyła sankcje na wszystkie linie lotnicze i firmy zaangażowane w przemyt ludzi z Bliskiego Wschodu na granicę białoruską. Stany Zjednoczone powinny się na to zgodzić, zaostrzając własne (raczej miękkie) sankcje wobec Białorusi.

Odkąd Biden objął urząd, Stany Zjednoczone pokazały się jako zagorzały obrońca południowego sąsiada Białorusi, Ukrainy. Punktem zwrotnym była wrześniowa wizyta prezydenta Ukrainy Wołodymyra Selinskiego w Białym Domu. Ponadto co najmniej trzech sekretarzy USA odwiedziło w tym roku Ukrainę, a 10 listopada Stany Zjednoczone przyjęły zaskakująco mocną Kartę amerykańsko-ukraińskiego partnerstwa strategicznego. Dokument zobowiązuje Stany Zjednoczone do poparcia „prawa Ukrainy do decydowania o przebiegu swojej przyszłej polityki zagranicznej bez ingerencji z zewnątrz, w tym w odniesieniu do ukraińskiego pragnienia przystąpienia do NATO”.

Niemcy nie są gotowe do obrony

Oprócz tych obiecujących wydarzeń, ukraiński rząd powołał właśnie nowego ministra obrony Ołeksija Resnikowa, który jest szanowany przez członków gabinetu. Resnikow właśnie wrócił z wizyty na froncie Donbasu i wkrótce odwiedzi Waszyngton.

Ale Unia Europejska, NATO, Niemcy i Francja muszą działać. Wszyscy przynajmniej protestowali przeciwko rosyjskiej agresji na Ukrainę w ciągu ostatnich kilku dni. Imponujące jest to, że Wielka Brytania wysłała na Ukrainę 600 członków specjalnej jednostki.

Jeśli nowy rząd niemiecki poważnie myśli o zapewnieniu pokoju w Europie, nie może zrobić nic bardziej skutecznego niż przyjęcie Ukrainy do NATO. Ukraina od lat opiera się rosyjskiej agresji militarnej i służy jako bastion dla reszty Europy. Same Niemcy nie są gotowe do obrony, więc powinny pomóc Ukrainie w obronie, dostarczając jej broń, tak jak robią to Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada, Polska i Litwa.

Napięcia na Bałkanach

Wreszcie jest pytanie bałkańskie. W byłej Jugosławii napięcia ponownie narastają, gdy Unia Europejska nie dotrzymała obietnicy rozpoczęcia negocjacji akcesyjnych z Macedonią Północną i Albanią. W Macedonii Północnej proeuropejski rząd stracił władzę po wielu ustępstwach wobec Unii Europejskiej i nie otrzymał nic w zamian.

Unia Europejska musi poważnie potraktować swoją ideę „zjednoczonej, wolnej i pokojowej Europy” (jak powiedział George HW Bush w maju 1989 r.). Rozpoczęcie natychmiastowych negocjacji akcesyjnych z Macedonią Północną i Albanią mogłoby pomóc zniechęcić Republikę Serbską do dążenia do secesji Bośni i Hercegowiny.

Stany Zjednoczone i Unia Europejska mają wiele cennych kart. Ale będą musieli to wykorzystać szybko i skutecznie, aby odeprzeć ostatnią ofensywę rosyjską.

Prawa autorskie: Project Syndicate.