Trzydzieści lat temu w sali rady małej gminy w Dolnej Saksonii rozległ się okrzyk „Hurz”. Daleko od jedynego geniuszu w karierze Hape Kerkeling…

Wilk
ciąża
Na zielonej łące
Jej!
A jagnię krzyknęło „Hurz”.

Kto wie, czy Hape Kerkeling też nie mógł zostać ważnym poetą. Jeśli zechce potraktować sprawy poważniej. Wykład poetycki pt. „Harz!” Historia telewizji była pisana dokładnie 30 lat temu do dzisiaj, przynajmniej czyta się śmiesznie nawet w formie pisemnej. To wystarczający powód, by spojrzeć wstecz na pociągnięcia 56-letniego geniusza, ale nie tylko na wspomnienie Sketcha. Kerkeling wkrótce ponownie pojawi się na ekranie: obecnie pracuje nad swoim telewizyjnym comebackiem z RTL.

„Herze!”

Nie ma nic bardziej odświeżającego niż oszukiwanie tych ludzi, którzy są szczególnie mądrzy. „Powinno się jej pozwolić powiedzieć: 'Nie mogę jej nic zrobić'”, powiedział z oburzeniem klasyczny, stanowczy przyjaciel na korytarzu. „Dlatego nie możesz mi powiedzieć, że jestem mniej intelektualny niż inni! „

Było to poprzedzone prezentacją, być może nie wygłoszoną po raz drugi, w Izbie Rady Gminy Dolnej Saksonii w Suhr przed i po. Na oczach niczego niepodejrzewającej publiczności Hape Kerkeling jako domniemany minor Mirosław Lem i Achim Hagemann jako pianista Piotr Stianek wykonali fragment opery progresywnej polskiego kompozytora. Wilk, jagnięcina, jastrząb i płaz do akompaniamentu tonalnego fortepianu, przerywany powtarzającym się wrzaskiem „Hurz!”

Podczas gdy niektórzy miłośnicy muzyki klasycznej nie mogą ukryć rozbawienia, inni żarliwie i ze współczuciem szukają dialogu z niewłaściwymi polskimi artystami na temat prawidłowej interpretacji twórczości Gagi. Dopiero w końcu Kirkling, widząc, że „całe życie jest testem” zdekonstruował zarzuty, które 30 lat temu zapisały się w historii telewizji. Szkic został po raz pierwszy wyemitowany 4 lipca 1991 roku w programie komediowym radiowym w Bremie „Perfectly Normal” i później nie był pokazywany na scenie. Hurzu! – Nie śpiewasz wiecznie – wyjaśnił Kirkling.

„Królowa Beatrix”

Chciała tylko „pysznego lunchu”. Przebrana za królową Holandii Beatrix, Hape Kerkeling oszukała otoczenie w planowanej wizycie państwowej prezydenta federalnego Richarda von Weizsackera w Pałacu Bellevue 25 kwietnia 1991 roku. pomyślał: Cóż, to byłby świetny film, ale moja kariera się skończyła, może skończę w więzieniu” – wspomina później Kirkiling w nagłówkach Coupa.

Ponieważ schemat ideowy serii „Totalnie normalny” był skrupulatnie zaplanowany, poczyniono również rezerwy, na przykład z fałszywą holenderską flagą i bremeńską tablicą rejestracyjną na rzekomym samochodzie państwowym. Kirkling: „Celowo zrobiliśmy wszystko źle, aby nie zostać poszkodowanym przez prawo karne”.

Urzędnicy zauważyli kilka minut później, że wpuścili niewłaściwą królową. Wychwalanie wygłodniałej, energicznej pani z dworu okazało się trudne, jak wspominał wówczas Bernd Kanert, ówczesny komendant Federalnej Straży Granicznej: „Mieliśmy na karku właściwą królową, wyjście z Kirkling i wejście do niej. majestat królowej Holandii”. Cudowna godzina komediowa – i bliskie załamanie stosunków dyplomatycznych między dwoma krajami.

„Wieczny trabant”

Niewinny geniusz z „całkowicie normalnych” lat nigdy więcej nie dotarł do Hape Kerkeling. Ale jego szkic Trabiego z krótkotrwałego serialu SAT.1 „About Laughs the World” (1998-2000) był bliski. Dziesięć lat po upadku muru Kirkeling przedstawił się niczego nie podejrzewającemu mieszkańcowi Lipska jako „Schoendowski z IFA Vertrieb Holding”. Przywiózł ze sobą zamówienie furgonetką, którą pan Scheffner postawił już 20 lat temu w czasach NRD: „zupełnie nowy Trabant” w „luksusowym wyposażeniu” z dodatkowym ogrzewaniem i skinieniem jamnika.

„Więc chodźmy do salonu,” Kirkeling skomplementował zdziwionego mężczyznę podczas jego jazdy próbnej. – Chcesz się natychmiast wyspowiadać? Według fanów, nowy właściciel Trabanta, Peugeot, otrzymał hojną zapłatę i został niezwłocznie obciążony dodatkowym kosztem w wysokości 8000 marek de. Trudno w to uwierzyć: sympatyczny pan Scheffner w całkowitym oszołomieniu w końcu złożył swój podpis pod dokumentami dostawy: „Zamówiłem”.

„Plaga dzika na działce”

Nikt by nie pamiętał – przepraszam – świń z serialu „Auf den Punkt Berlin”, gdyby Happy Kirkling nie rozbił po mistrzowsku przekazu regionalnego kanału TV.Berlin. Z długimi perukami i odsłoniętymi sztucznymi zębami komik wkroczył na scenę debaty w 2000 roku jako ogrodnik Rico Milky „Dzik”.

Wiecznie niezadowolony działkowiec wiedział, jak skutecznie zapobiec rozmowie ze swoim odpowiednikiem, berlińskim urzędnikiem leśnym. „Możesz nosić garnek i mieszkać ze stadem świń, jeśli chcesz”, chrapie pseudo-zły obywatel. „Pod koniec dnia mały wygaszacz jest zepsuty. Skończy z racją, ja nie”.

Funkcjonariusz Heinrich Lemmer, były senator spraw wewnętrznych stanu Berlina, walczył na przegranej pozycji o spokój i sumienie gościa, którego gniew szalał gorzej niż jakikolwiek najazd dzika. Nawet po tym, jak żart został rozwiązany, polityk CDU najwyraźniej tylko rozumiał stację: po prostu nie znał nazwiska Hape Kerkelinga.

Horst Schlammer

„Weisse Bescheid, Schatzelein…” – jeśli w grupie Hape Kerkeling była fikcyjna postać, która przez jakiś czas była bardziej znana niż sam artysta, to był nim Horst Schlammer. Lokalny dziennikarz z Grevenbroich („Immer janz discht dran und kallhart nachjefracht”), pierwotnie projektant serialu RTL „Hape Meet”, w latach od 2005 roku rozwinął swoje niemal przerażające życie.

Ekstrawertyczny reporter weteran zmieszany z Trenchcaot, Doornkaatpulle i męską torebką, między nagrodami „złotego aparatu” a sofą „Wetten, kurde…?”. Na imprezie celebrytów „Kto chce zostać milionerem?” Namówił Günthera Jaucha na zamianę miejsc.

Kiedy szum wokół jego kobiecych „pleców” dobiegł końca (dziś można by to nazwać dwunożnym smarowniczką „MeToo”), Kirkeling włączył „Horst Schlamer – ich candider!” (2009) After – Oczywiście był to ogromny hit kasowy.