Już po raz drugi w Torjello odbył się dzień informacyjny dla diabetyków insulinozależnych i pracowników służby zdrowia zorganizowany wspólnie przez Ameos i sieć medyczną HaffNet w ramach inicjatywy „Zdrowi na Pomorzu Zachodnim”. Wprowadzane są tam najnowsze technologie.

Ułatwienia dla pacjentów

Cukrzyca odnosi się do różnych chorób metabolicznych. Wszystkie mają wspólną cechę: prowadzą do zwiększonego poziomu cukru (glukozy) we krwi, ponieważ pacjenci cierpią na niedobór hormonu insuliny lub zmniejszone działanie insuliny. Dzień mediów pokazał, że wiele osób dotkniętych chorobą staje się także ekspertami w miarę postępu choroby. W Torjillo chcieli poznać najnowocześniejszy sprzęt, za pomocą którego mogliby samodzielnie podawać hormon.

„Osoby chore na cukrzycę nie muszą już samodzielnie wstrzykiwać insuliny” – mówi Anja Ness. Jest asystentką technika laboratorium medycznego (MTLA) u dr. Sabine Meinhold, która prowadzi klinikę lekarza rodzinnego specjalizującą się w leczeniu cukrzycy w Ockermond. „Istnieją obecnie systemy składające się z sondy pomiarowej i pompy” – wyjaśnia obecny stan wiedzy.

Czujnik jest przekłuwany w ramieniu i mierzy wartość glukozy w podskórnej tkance tłuszczowej. Jeżeli po posiłku wartość ta wzrośnie, czujnik wysyła sygnał do małej pompy, która poprzez igłę wprowadza insulinę do organizmu.

Sugerowane artykuły

Oprócz specjalistycznych wystawców, którzy udzielali informacji na swoich stoiskach, odbyło się także dodatkowe szkolenie dla lekarzy specjalistów z praktyk i klinik w „Haus an der Schleuse”, które przeprowadziła Anja Neß.

Konferencja obejmuje także wykłady specjalistyczne. Profesor dr. Hans-Christoph Schober jest specjalistą chorób wewnętrznych w Wolgast, specjalizującym się w zaburzeniach hormonalnych i chorobach kości. W Torgelow udzielał porad nie tylko związanych z cukrzycą, ale także z ćwiczeniami: „Siła naszych mięśni i jej znaczenie w obniżaniu poziomu cukru we krwi” – ​​taki tytuł miał wykład. Wielu diabetyków ma również nadwagę, ale zdaniem lekarza aktywność fizyczna może pomóc w obniżeniu wysokiego poziomu cukru we krwi.

READ  Lód lodowcowy: jak klimatolodzy mogą spojrzeć wstecz 15 000 lat

Sugerowane artykuły

Za swoje uwagi otrzymał brawa od Reinharda Thiessena z Igesen, diabetyka potrzebującego insuliny. Powiedział publiczności, że przestał grać w squasha. Być może jednak po sześćdziesiątce po prostu wywierał na siebie zbyt dużą presję. „Pani wykład, profesorze, zachęcił mnie do powrotu do regularnych, aktywnych i umiarkowanych ćwiczeń” – powiedział Hansowi-Christophowi Schoberowi.

Według organizatorów dzień mediów, który odbędzie się wiosną przyszłego roku, będzie skierowany do osób chorych na cukrzycę, które mogą przeżyć bez przyjmowania insuliny. Informacje na temat inicjatywy „Zdrowie w Pomorzu Przednim” Gesundheitregion Vorpommern GmbH można znaleźć na stronie https://gesund-in-vorpommern.de/

Noch sind sie reine Zukunftsmusik. Doch es scheint nur eine Frage der Zeit zu sein, bis die Wissenschaft Nano-Roboter entwickeln kann – also Maschinen auf molekularer Größe.

Solche Nanobots könnten ein wirksames Mittel sein im Kampf gegen Krankheiten wie Krebs. Sie wären auch hilfreich, um Rohstoffe zu gewinnen oder Müll zu beseitigen.

Doch von den Mini-Maschinen könnten auch Gefahren ausgehen, wenn sie etwa als Waffe missbraucht werden oder sich unkontrolliert vermehren. Die Folge wäre eine sogenannte „Graue Schmiere“. BILD erklärt, was das für uns und unseren Planeten bedeuten könnte.

Wissenschaftler erforschen schon heute Mini-Roboter für den Einsatz in der Medizin: „Es handelt sich um ganz kleine Geräte, die in den Körper eingeschleust werden können“, sagt Felix Fischer, Doktorand am Deutschen Krebsforschungszentrum in Heidelberg. „Das ist zwar noch nicht so in der Praxis anwendbar, aber das bewegt sich langsam darauf hinzu. Zum Beispiel zur Behandlung von Tumoren oder zur Bewegung von Medizin an den Ort, an dem sie hingehört.“

Felix Fischer betont, dass die Roboter immer kleiner werden. „Wir bewegen uns noch nicht auf dem Bereich der Nanotechnologie mit unserer Forschung, aber es geht schon unter den Millimeter-Bereich.“

Können Sie sich selbst vermehren?

Bereits 1986 beschäftigte sich Eric Drexler, ein Pionier der Nanotechnologie, in seinem Buch „Maschinen der Schöpfung“ mit Nanobots. Er spekuliert darin, dass die Mini-Maschinen in Zukunft so weit entwickelt sind, dass sie sich mit Material und Energie aus der Umwelt selbst vervielfältigen können.

Der Vorteil dieser Vision: Sie könnten neben medizinischen Aufgaben z. B. auch Plastikmüll oder Müllteppiche in Ozeanen abbauen.

Die große Gefahr: Nanobots könnten sich unkontrolliert vermehren. Drexler spricht in seinem Buch von einer Grey Goo – zu Deutsch der „Grauen Schmiere“.

Im schlimmsten Fall würde wegen der extremen Masse der Nanobots eine Vernichtung der Biosphäre der Erde drohen, so Drexler. Auch könnten sich die Mini-Maschinen in einem Worst-Case-Szenario zu Ökophagen weiterentwickeln – populärwissenschaftlich ausgedrückt zu Fressern der Welt.

Studie untersuchte die Gefahr der Nanobots

Experten halten das aber für äußerst unwahrscheinlich, da eine derartige Vermehrung der Nanobots extrem langsam abliefe. Außerdem würden sich die Mini-Maschinen im Überlebenskampf um Materie und Sauerstoff im Zweifel gegenseitig ausschalten.

Dass es Sorgen um eine sogenannte „Graue Schmiere“ gibt, zeigt allerdings auch eine Studie, die das britische Königshaus im Jahr 2004 in Auftrag gab. Die British Royal Society urteile damals jedoch: Die Gefahr von selbstreplizierenden Nanobots liege zu weit in der Zukunft, um für staatliche Kontrolle relevant zu sein …